NIKOS VEROPOULOS WHITE FEATHER Official
My life - here and now!
ΝΙΚΟΣ ΒΕΡΟΠΟΥΛΟΣ WHITE FEATHER: ΜΙΚΡΟΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Ο Νίκος Βερόπουλος White Feather γεννήθηκε για κάποιο συγκεκριμένο λόγο στην Αθήνα, στις 15 Αυγούστου του 1954.
Μέχρι σήμερα, πάντα πιστός στην ελληνικότητα και την ιδεολογία του, έζησε μποέμικα το μεγαλύτερο και πιο δημιουργικό μέρος της ζωής του σαν γνήσιος ρεμπέτης, σε μια διαρκή αναζήτηση ανά τον κόσμο, εξερευνώντας ανθρώπους και κουλτούρες στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Στην αυτοβιογραφία του με τίτλο “ΣΤΗΝ ΠΙΣΣΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΟΥΠΟΥΛΑ” ~Βίος και πολιτεία ενός ρεμπέτη της φυλής των Cherokee~ που περιλαμβάνει και ένθετο DVD και μπορείτε να την προμηθευτείτε πλέον μόνο από τον ίδιο, έχουν καταγραφεί με περισσότερες λεπτομέρειες όλα τα ενδιαφέροντα γύρω από τη ζωή και το έργο του.
Διεύθυνση κατοικίας:
Εναλασσόμενη διαρκώς, προσωρινά στα πέριξ (όπου γης, Ελλάς).
Επικοινωνία:
Με σήματα καπνού, με κάποιο ταμ ταμ, με οπτικό τηλέγραφο, ταχυδρομικό περιστέρι που να εκτελεί χρέη courier, αλλά κυρίως μέσω διαδικτύου στην προσωπική του ηλεκτρονική διεύθυνση που θα βρείτε στην ιστοσελίδα αυτή (κλικ CONTACT).
Επίσης υπάρχει και κινητό τηλέφωνο, που λειτουργεί ανάλογα με τις οικονο-μικές συνθήκες και δυνατότητες και όταν ο ιδιοκτήτης του δεν βρίσκεται στα βουνά: 6937301918
ΣΠΟΥΔΕΣ / ΓΝΩΣΕΙΣ
Ισόβιος σπουδαστής στο Π.Ζ (Πανεπιστήμιο της Ζωής) με ειδικότητα στο γηράσκω αεί διδασκόμενος.
Κάτοχος άχρηστου απολυτηρίου Αμερικάνικου εξαταξίου Γυμνασίου (ισότιμο με απολυτήριο Λυκείου) από Albion High School, Nebraska, USA (1974).
Ξένες γλώσσες:
Ελληνικά πολύ ικανοποιητικά και άκρως ορθογραφημένα.
Αγγλικά, Ιταλικά και Πορτογαλλικά σε βαθμό πλημμελήματος, καθώς και Ισπανικά και Γερμανικά σε βαθμό κακουργήματος.
Εγχώριες και παραμεθόριες γλώσσες:
Ντεσπεράντο, καθώς και τη γλώσσα της καρδιάς, της λογικής και τη γλώσσα της μουσικής που θεωρείται παγκόσμια, σε βαθμό δέκα της κλίμακας Ρίχτερ.
Τεχνολογικές γνώσεις:
Άριστες γνώσεις ηλεκτρονικού υπολογιστή με ειδικότητα στα προγράμματα PACMAN, SUPER MARIO, FIDAKI και μερικά άλλα, αλλά και στα επικοινωνιακά, όπως το FACEBOOK. Μέχρι και e-mail υπάρχει!
Άλλες γνώσεις:
Ερασιτέχνης (εραστής της τέχνης) στις ΜΗ πολεμικές τέχνες, ιδιαίτερα στον γραπτό λόγο (λογοτεχνία και ποίηση), στην ποιοτική μουσική, εθνομουσικο-λόγος, τραγουδοποιός με ειδικότητα στην εκτέλεση τραγουδιών με συνοδεία της φωνής του και διαφόρων μουσικών οργάνων, εικαστικός, ξυλογλύπτης, φωτογράφος, οδηγός σε αυτοκίνητα, σκούτερ και ποδήλατα και πιλότος μονοκινητήριων αεροπλάνων τύπου Cessna.
ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΑ
Ακτιβιστής και υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μέλος πολλών οργανώσεων, συμβουλίων και οργανισμών, μεταξύ των οποίων οι κάτωθι:
C.I.N. (Council of Indian Nations), National Geographic, UNESCO (όχι πιά, αφού αποδείχτηκαν απατεώνες), Greenpeace (όχι πιά, αφού αποδείχτηκαν λαμόγια), A.O.P.A (Airplane Owners and Pilots Association), Ε.Μ.Σ.Ε, και το σπουδαιότερο όλων, αφοσιωμένος στην απελευθέρωση της Ελλάδος.
Διετέλεσε Πρέσβης του Ινδιάνικου Έθνους Republic of Lakotah (Sioux) στην Ελλάδα με έδρα την Αθήνα (2002-2003).
Απελάθηκε από τη Βραζιλία το 2009 για την ακτιβιστική του δράση στον Αμαζόνιο, μετά από καταγγελία του στο internet κατά στελεχών της τότε κυβέρνησης της χώρας εκείνης, υπεύθυνων για δολοφονίες Ινδιάνων με σκοπό τον εκφοβισμό τους, ώστε να τους αναγκάσουν να εγκαταλείψουν συγκεκριμένες περιοχές όπου ζούσαν, επειδή είχε ανακαλυφθεί ουράνιο στο υπέδαφος.
Nikos Veropoulos White Feather, was (for a specific reason) born in Athens, Greece in 1954.
Being a man of various useless talents and discovering at young age the vanity of life, dedicated himself to Human Rights and Fine Arts.
A multi lingual intellectual, poet and writer, with books published in Europe and the U.S.A, an ethnomusicologist, composer, musician, singer and recording artist with more than 20 personal CDs to his credit selling worldwide and through the internet, a shaman and ritual dancer, photographer, video maker, graphic designer, sculptor and plastic artist, Nikos Veropoulos has been involved with almost all the fine arts as a con artist (not yet caught in the act).
As far as plastic arts, he is considered a contemporary artist who specializes in oil and acrylic painting, ink drawing and paper collage. His specialty is surrealism in a personal style but his compositions usually combine elements from many different styles of art, and he is a master in mixed media.
As a composer, songwriter, performer and recording artist who also sings and plays many musical instruments, Nikos Veropoulos specializes in World Music and his own compositions combine elements from many different styles of music, ranging from medieval or classical forms to progressive styles, from melodic lyrical ballads to tribal beats, experimental fusion and world traditions.
Although Nikos Veropoulos started his professional career in Greece at an early age, in the late 1970’s he decided to abandon his homeland in order to expand his horizons and live new experiences by traveling, learning and performing music around the world.
His meetings with remarkable people during his world traveling in search of truth, spirituality and life experience, proved to be more than helpful to the developing of his personal identity, beliefs and inspirations.
People like the Cherokee Medicine Man Grey Wolf, His Holiness the Dalai Lama of Tibet, OSHO, Comandante Marcos of the Zapatistas, his life companions and a few more people, who later became adopted members of his extended family, added important influence to his way of thinking and creating for the rest of his life.
The name White Feather was given to him by the Cherokee Medicine Man Grey Wolf, after living for many years in the United States with the American Indians and succeeding in helping them regain a few long due rights.
Nikos Veropoulos White Feather was eventually adopted by the Cherokee Nation (Western Band of Oklahoma), obtaining his Cherokee honorary adoption papers in 1984, a very rare act that changed his life thereafter.
In 2002 he was appointed by the late Russell Means, (the Lakota President at the time), the first ever Ambassador of the Lakota Nation (Sioux) and was stationed in Athens, Greece, where he served in this position for two years, before deciding to move permanently to Brazil and get involved with the Amazonian Indians and their rights.
Six years later, in August of 2009, his involvement with the Amazonian Indian Rights resulted to his arrest and deportation from Brazil, after he filed charges through the internet against high ranking government officials of that country, who were involved in slaughtering of innocent Indians in the Amazon area.
Therefore he returned to his homeland where he lives till now.
Nikos Veropoulos has been a recording artist for MINOS Records (Greece), STATUS QUO VADIS and VANITY Records (USA), PAN Records (Holland), and some independent labels, creating a large discography of his own composi-tions on personal CDs.
Recently his own label EPIMATEO Records re-issued his entire discography and will continue with new releases until Nikos finally retires.
He has recorded as a guest on several CDs by other artists, has written the score for the motion picture “What the Moon Saw”, the music for two documentaries and he is the author of three poetry books, published in the USA and Greece.
Nikos Veropoulos has appeared on many television shows and the Greek National TV Channel ET 1 has produced a documentary about his life in March 2004.
Nikos Veropoulos has been included in John Schaeffer’s NEW SOUNDS music encyclopedia, together with hundreds of well - known artists, such as, David Byrne, Keith Jarrett, Chick Corea, Ravi Shankar, Pink Floyd, Kitaro, The Beatles, Peter Gabriel, Frank Zappa and others.
(Harper and Row Publishing, N.Y. - London - São Paulo - Sydney
ISBN 0-06-055054-6)
Finally, the Greek department of UNESCO sponsored the publication in Greek of his autobiography entitled "Stin Pissa kai sta Poupoula", (thrown in tar and spread with feathers) which was published in Athens in May 2011.
Information about the book you can find by clicking on the button BOOKS.
Slide show
REMARKABLE PEOPLE ON MY JOURNEY
People I met on the way, who had an impact on me and made my life important.
Slide show
Here I uploaded the pictures of some people that played a significant role in my life.
Some of you ought to be displayed in here, and then some others maybe be not, always for a reason of course.
There are also a few more people that I would like to mention here, but either I don't have any pictures of them or I had a few and I lost them during my moving around or during that deportation mess I got into.
Forgive me for not having you displayed on my special list as yet my "invisible" friends, I will soon make an attempt to contact you and ask you to send me a picture.
Thank you all, it has been an honor!
Nikos and World Media
Κυριακή 7 Απριλίου 2019
Ελληνική Τηλεόραση ~ Κανάλι Ε
Εκπομπή: Annita Airlines Αννίτα Πάνια
Προσκεκλημένος:
Νίκος Βερόπουλος White Feather
***ΟΙ ΠΟΝΤΙΟΙ The new generation (2011)***
Σκηνοθεσία: Όμηρος Ευστρατιάδης
Πρωταγωνιστούν: Παύλος Κοντογιαννίδης, Μιχάλης Μητρούσης, Μάρκος Λεζές, Τόνι Άντονι, Ελένη Φιλίνη, Τάκης Βαμβακίδης, Μάγδα Τσαγκάνη, Σταμάτης Τζελεπής, Φράνκο Αλφόνσο, Νίκος Σταγόπουλος, Κώστας Βουτσάς, Θεοδόσης Σπύρου, Γιάννης Παπαθανάσης, Ηλίας Κωνσταντίνου, Ζωζώ Σαπουντζάκη, Πηνελόπη Πιτσούλη, Παναγιώτης Ψωμιάδης
Συμμετέχουν: Τζούλια Αλεξανδράτου, Μαρία Φραγκουδάκη, Τζένη Κοσμίδου
Σε κάποια χιουμοριστική σκηνή της ταινίας (λεπτό 38:23) εμφανίζομαι με την Ρεμπέτικη Κομπανία του Πολυκανδριώτη, παίζοντας μπαγλαμά.
ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΚΗΝΗ ΠΑΤΗΣΤΕ PLAY
YOUR ATTENTION: ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΑΡΑΚΑΛΩ:
THIS VIDEO IT'S NOT INACTIVE, YOU CAN CLICK ON "WATCH ON VIMEO" AND IT APPEARS ON A NEW WINDOW.
ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΜΕΝΟ, ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΠΑΝΩ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΝΟΙΓΕΙ ΣΕ ΝΕΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ.
NIKOS VEROPOULOS WHITE FEATHER:
Ο ΑΕΤΟΣ ΚΙ Ο ΠΗΓΑΣΟΣ
Η ιστορία ενός Έλληνα ακτιβιστή ρεμπέτη που έζησε είκοσι χρόνια με τους Ινδιάνους της Αμερικής και απέκτησε την υπηκοότητα του έθνους των Cherokee.
Το ντοκυμαντέρ της ΕΤ-1 από τον κύκλο εκπομπών με τίτλο
"ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ" που προβλήθηκε από την κρατική τηλεόραση για πρώτη φορά το 2004 και εξακολούθησε να προβάλλεται μέχρι που καταργήθηκε η ΕΡΤ και τα αρχεία της μπήκαν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Σκηνοθεσία και κείμενα: Νίκος Παπαθανασίου
Διεύθυνση παραγωγής: Ελένη Πάσσα
Οπτικοακουστικό υλικό από το αρχείο του Νίκου Βερόπουλου και της ΕΡΤ.
Παραγωγή: EPIMATEO Productions.
Copyright: Nikos Veropoulos ~ EPIMATEO
BURNING WATER (1989)
An independent film, based on a criminal act organized and executed by Federal Agents of the US Government, against 350 innocent native people at the West End Reservation, located at the borders of Kansas and Oklahoma, early in the spring of 1986.
A few years earlier, NASA, in search of a safe ground to bury its own nuclear waste, discovered the right area, exactly where those Indians lived and claimed through the government the land, which included the West End Reservation.
Their demands were strongly opposed by the Indians, who refused to relocate and abandon their sacred ground, a decision which resulted to a pretension of withdrawing that hazardous NASA project.
From that point on, the BIA (Bureau of Indian Affairs - a Government controlled agency) was ordered to constantly spy on the Indians and their activities, in order to inform the FBI Agents of the right time to secretly invade the Reservation and take action.
The right time for the FBI Agents came, after a tip, one night In the Spring of 1986.
That night, the entire population of the West End Reservation went to a neighbouring town for a dancing festival, where they were invited to participate by the local tribe.
The Agents entered the Reservation undetected and poured gallons of chemically treated nuclear waste in liquid form, free of smell or taste into the main water tank, which provided all the drinking water to the people at West End.
That particularly dry area, which depended mainly on rainwater for people to drink was the ideal place for NASA to bury its waste, since there was no risk of contamination of nearby rural areas due to the absence of underground streams or passing waters that could spread the poison.
In a period of two years after that criminal act, there was no one left alive of the 350 natives at the West End reservation, men, women and children, including all the animals and pets.
I was the only survivor, mainly because my visit didn't last that long after the incident took place, and also because after being exposed to the poison I was treated immediately by Grey Wolf himself, the Cherokee Medicine man, who's incredible powers saved my life.
The film BURNING WATER was created in 1989 in order to make the story known to the public, which was totally unaware of that atrocity, completely silenced and buried by the FBI and the news media.
It was a low budget film featuring both native and white non professional actors (including myself - acting, playing music and dancing) and was funded by some long distant relatives of the victims, together with a few pro - Indian individuals who wanted to help out.
It premiered locally in Tulsa, Oklahoma, where the audience was no more than 200 natives only.
The very next day, and just a few hours before its Coast to Coast distribution the FBI raided all the offices and the warehouses of NEW WORLD ENTERTAINMENT and confiscated all the copies, banning at the same time any use of this film, public or private, imposing life threatening issues to offenders.
NOTE
This story is similar to another case of people's deaths resulted by water contamination, which took place in the USA many years later.
It also became a movie ("Erin Brockovich" - starring Julia Roberts), but since that particular incident didn't involve the US Government but only a private company, the movie was not banned and was approved to be shown to the public.
Julia Roberts won an Oscar for her role and everybody was happy!
SKAI TV ~ GREECE "ΠΡΩΙΝΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ" (1999)
Ο Κωστής Παρράς
παρουσιάζει τον Νίκο Βερόπουλο White Feather
*****
με θέμα τη ζωή του με τους Ινδιάνους των Η.Π.Α
Κάντε "κλικ" στο βίντεο δεξιά για να το δείτε!
This is where my farm is:
Slide show
This is my farm Felizia, situated in the State of Ceará, Northeastern Brazil.
It consists of 2.000 square meters fertile land, two country style houses and 60 trees producing 13 varieties of tropical fruit.
Felizia became my home in February 2004 and my ex wife Cristina and her two daughters live there now, while I have been traveling around.
In this slide show you can also see the nearby places of interest, some places that I have visited and other places that I spent some time living at, between the years 2004 - 2009.
Needless to say that all of them left me with the finest memories.
Enjoy the show!
ΟΣΟΙ ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΙ ΜΕΤΑΞΥ 1945 - 1960
H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε.
Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή μιας και περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις περισσότερες Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί τάχα για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή… Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί…
Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά... Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτοστόπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένες από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες. Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν επικίνδυνα. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια πατίνια και αυτοκίνητα με ρουλεμάν για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση...
Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάζαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους». Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα… Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο τον εαυτό σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλον και μάθαμε να το ξεπερνάμε. Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν και πίναμε όλοι με το στόμα από το ίδιο μπουκάλι γκαζόζα ή πορτοκαλάδα ή οποιοδήποτε αναψυκτικό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι...
Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, εκατό τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, τα μήλα, ξυλίκι, αμπάριζα, βόλους... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Σκάσαμε και χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα.
Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε; Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι από μας δεν παίρναμε μέρος έπρεπε να συμβιβαστούμε με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Τότε δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι…
Τι φρίκη! Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, σέρφινγκ, τένις ή γκολφ… Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα, όχι πιάνοντάς τους κουβέντα σε κάποιο chatroom και γράφοντας: ;) :D :P
Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.
Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί....
το άδειο βλέμμα μου
είν' αποτέλεσμα
όσων μου αφαίρεσαν
όλες μου οι γνώσεις ...
Νίκος Βερόπουλος